Słońce jest życiem.

Codziennie potrzebujemy światła słonecznego, ażeby w naszym organizmie mogły prawidłowo przebiegać różnorodne procesy związane z przemianą materii. Powszechna jest też opinia, że opalenizna zdobi. Tuszuje drobne mankamenty skóry, np. popękane naczynka. Powoduje, że nasza sylwetka wydaje się szczuplejsza, a śniada karnacja wygląda zdrowiej. Nic zatem dziwnego, że solaria stają się coraz popularniejsze.

Za datę powstania pierwszego solarium przyjmuje się rok 1975, kiedy to Friedrich Wolff wyprodukował pierwszą świetlówkę UV i zaobserwował, że promienie UVB syntetyzują witaminę D3 i aktywują proces produkcji pigmentu. Lampy następnie umieszczono pod akrylową powłoką, która przepuszczała promienie ultrafioletowe i tak oto powstało pierwsze urządzenie zwane dziś solarium. Wprawdzie celem Wolffa nie było opalanie, a leczenie za pomocą promieni ultrafioletowych chorób skóry, jednak fakt, że „sztuczne słońce” nie tylko leczyło, ale i dawało piękną opaleniznę spowodował, że powstała nowa usługa, która z powodzeniem działa do dziś. Jednakże ze względu na fakt, iż ok. 10% populacji Europy i Ameryki Północnej masowo korzysta z solariów, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w 2009 roku opracowała zaleceniadotyczące korzystania z tych urządzeń, a wśród przeciwwskazań wymienia się między innymi wiek poniżej 18-tego roku życia. Ponadto została wprowadzona wartość 0,3 W/m2, jako norma obowiązująca dla wszystkich urządzeń opalających.